Bir Jeton Hikayesi

-Kaç sene önceydi?
-Ne kaç sene önceydi?
-Mavi farları gördüğüm ilk gün?
- :) Bilmem ortaokula gidiyorduk, 20 sene olmuştur herhalde.
-19 sene..

19 senedir hayatımda önemli ne olduysa, yanımda sen vardın biliyor musun? İyi,kötü her anımda..
Gözümü kapatıp geri gittiğimde, her zaman sahnenin bir köşesindeydin, benim için..

Ergenlik isyanlarımda, sınav heyecanlarımda, maçlarımda..
Hadi şunu yapalım dediğim hiç birşeye hayır demedin, beraber yapabileceklerimiz hep sınırsızdı çünkü :)  Seninle güldüğüm kadar gülmedim kimseyle. Saatlerce konuşmaktan sıkılmadığımızı hatırlıyorum. Hiç ortak noktamız olmadı halbuki. Hep farklı şeylerden hoşlanan iki insan, nasıl olur da bu kadar iyi anlaşır, hala anlamıyorum :) Zıt kutup meselesi bizimkisi..

Araya mesafeler girdiğinde bile, bana hep en yakın sendin.. Hiç bişey söylemeden durduğum zamanlarda dahi, beni en iyi sen anladın.  Ne zaman yolumu kaybetsem, sana sığındım. Bazen susarak, bazense tek bir cümlen, bakışınla güvenli limanlara götürdün beni. Her sevincimi ilk seninle paylaştım ben. Senle paylaşılmadığında herşey anlamsızdı çünkü.. Sevinçlerim de , üzüntülerim de..
Hani bazı anlar olur ya, hiç aklından çıkmaz. Dövme gibi kazınır derine. Hiç silinmez benliğinden.. İşte o anlarda hep vardın sen.. Babamın gittiği güne dair hatırladığım en net görüntü, sensin, biliyor musun? Bir an bile elimi bırakmadın.. Ağlama demedin, benden çok ağladın. Kim bilir belki en çok bu huyunu seviyorum. Boş sözlerle avutmaya çalışmadın beni hiç bir zaman, ağlanacaksa beraber ağladık, gülünecekse beraber..

Düşünüyorum da, sen olmasan, ben eksik kalırdım.. Eksik..

Çok iyi biliyorsun, çok sevildiğini..

Kardeşten öte..
Emine..