23 Mart 2014 Pazar

Lütfen..

Uzun uzun bakıyorum boş sayfaya. 
Bazı anlar vardır ya hani, aslında konuşacak onca şey varken, bir kelime dahi çıkmaz ağzınızdan. Öyle birşey bu sanırım.. Anlatacak, söyleyecek çok şey var, ama çıkmıyor işte ağzımdan. Belki anlatmazsam gerçek olmazlar. Ya da gerçek olmadıklarından, dile gelmek istemiyorlardır belki.

Gene başladı işte. Üşüyorum.. Buz kesiyor içimi. Titremek, duygudan sayılmaz dimi? Sayılmalı bence.
Hissettiğim tek şey bu, üşüyorum, düşündükçe..Ufak tefek şeylere kızdığım, üzüldüğüm, sevindiğim zamanlara geri dönebilecek miyim? Bilmiyorum..

Hikayenin başı önemli değil bence. Sonunu da henüz göremiyorum. Yeni yeni gerçekliğini kabul ediyorum zaten, sonunu nasıl hesaplayabilirim ki.. Sanırım dün sondu, birazdan uyanıcam ve bunların hiçbiri yaşanmamış olacak diye düşündüğüm.. 


Tamam, rüya değil, ama bitsin artık.. Ben uyuyayım ve uyandığımda herşey bitmiş olsun lütfen..

 Lütfen..